Chapman for President

Met de film-zonder-beeld pleit Eef van Breen voor het oor als geestverruimend zintuig dat de verbeelding prikkelt. De karakteristiek van het beelden oproepen in het werk van Eef van Breen is door het werken in theater versterkt. Met de film-zonder-beeld-vorm vertaalt hij de verhalende en beeldende aspecten van film naar een volledig auditieve sturing van wisselende cameraposities, flashbacks in andere kleuren, inzoomen op personages, scherpte-diepte, split-screen technieken, etc. Er ontstaat zodoende een klanklandschap dat zo rijk is, dat de luisteraar geen visuele informatie nodig heeft en toch volledig wordt meegenomen in het verhaal. Om daarnaast de directheid en de levendigheid van de ervaring te vergroten, geldt voor de film-zonder-beeld een dogma: alles gebeurt live. 

Beelden uit ons collectieve visuele archief

Van Breen voelt de noodzaak voor deze vorm vanwege de dominantie van de huidige beeldcultuur. De hoeveelheid visuele informatie die via televisie, billboards en internet op ons af wordt gestuurd, werkt verlammend. Het geheugen slaat al die beelden op: beelden van oorlog, van liefde, van de jeugd, van schoonheid. De film-zonder-beeld activeert dit visuele archief door middel van muziek, gezongen teksten en geluiden uit de alledaagse werkelijkheid. Belangrijk is dat het geluid, of de tekst geen illustratieve of letterlijke verbeelding of verklanking mag zijn, zoals in een hoorspel vaak gebeurt. In de film zonder beeld verandert de aard van het geluid in een werkelijkheid, als een toestand. De beeldende fantasie van de toeschouwer wordt geprikkeld door live uitgevoerde auditieve effecten. Je wordt als publiek opgezogen in een verhalende, filmische werkelijkheid, zonder dat die werkelijkheid gevisualiseerd wordt. Doordat de toeschouwer met zijn eigen verbeelding actief wordt gemaakt bij het scheppen van deze film zal hij er directer deel van uitmaken en dat maakt de ervaring rijker en indringender.